Colca Canyon
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
27 Februari 2013 | Peru, Arequipa
Afgelopen weekend heb ik dingen gedaan, die ik over het algemeen nooit doe. Ik ben namelijk gaan hiken in de Colca Canyon, wat betekent dat ik sportief bezig ben geweest. Iets wat ik normaal nooit doe! Het was een ervaring met fantastische hoogtepunten, maar ook met ontzettend diepe, dieptepunten.
De Colca Canyon ligt op ongeveer 160 km afstand van Arequipa en is met haar diepte van 4160 meter de diepste canyon van de wereld. Zo is de Colca Canyon meer dan twee keer zo diep als de Grand Canyon in de VS. De canyon is het leefgebied van de condor, een van de grootste vogels van de wereld. De vleugelwijdte van dit dier kan oplopen tot wel 3.10 meter!
Het avontuur begon afgelopen zaterdag om 3.30 uur ´s nachts. Dat brengt me gelijk bij het tweede onderdeel van het lijstje: ´dingen die ik nooit doe´, namelijk: ´Vroeg opstaan´. Uiteraard ben ik wel eens om 3.30 uur wakker, maar dan alleen, omdat ik een nacht aan het doorhalen ben. Gezien het feit dat ik nog moest gaan hiken leek het me echter geen goed idee om wakker te blijven tot 3.30 uur. Slapen lukte echter ook niet, omdat ik had gehoord dat de hike heel zwaar zou worden. Uiteindelijk ben ik na 2 uurtjes slaap vol goede moed meegegaan in het busje wat mij en twee Amerikaanse meiden van de taalschool, waar ik het goed mee kan vinden (en uiteraard de andere medehikers) naar de canyon zou brengen.
We werden verwelkomd door onze gids Sabino, die ons de komende dagen zou gaan begeleiden.
Het eerste stoppunt was de 'Cruz del Condor', een uitkijkpunt waar je condors kunt spotten. We hadden veel geluk: We hebben er een aantal voorbij zien vliegen. Wat een ontzettend grote beesten! Hartstikke gaaf om ze ´in het echt´ te zien.
De bus bracht ons vervolgens naar de plek waar de hike zou beginnen. De gids wist ons gerust te stellen met de woorden: ´Het maakt niet uit als we wat mensen kwijt raken onderweg. Dat betekent immers ´meer eten voor de rest´.´Een interessant gevoel voor humor.
De eerste drie uur liepen we gelukkig alleen maar bergafwaarts. Minder vermoeiend, maar wel enger, omdat je makkelijk uitglijdt over de kiezelsteentjes. Het uitzicht wat echter fenomenaal (check de foto´s)!!
De lunch was op een camping in de middle of nowhere, waar we officieel de rest van de dag en de nacht zouden verblijven. De gids stelde echter voor om gelijk door te lopen naar de volgende overnachtingsplek. Deze overnachtingsplek zou namelijk in een oase zijn, waar we zouden kunnen relaxen bij het zwembad. Topidee, zou je zeggen! Dat dacht onze groep ook. We gingen dus braaf op pad! De gids was echter voor het gemak even vergeten te vertellen, dat we niet voor zonsondergang de oasis zouden bereiken. Toen het op een gegeven moment donker begon te worden ontstond er dus enige rumoer in de groep. De gids zag het probleem niet zo: We hadden immers zaklampen bij!
´Hoe diep was deze kloof ook alweer Sabino?´ ´Op het dieptepunt 4160 meter.´ ´Ok, en hoe breed zijn de looppaadjes?´ ´Gemiddeld ongeveer een meter breed, maar soms minder´. ´Ok, en loopt de canyon geleidelijk af naar beneden, of val je gelijk steil naar beneden als je valt?´ ¨Je valt gelijk steil naar beneden.´ ´Ohhhhhhhhh, nee, dan heb je gelijk, dan zie ik ook niet wat het probleem is van afdalen in het donker:S :S :(´.
We konden echter niet meer terug! Dus daar gingen we met negen mensen en onze zaklampjes stapvoets de berg af. Als ik zeg dat ik wel eens leukere dingen heb gedaan, is dat het eufemisme van de dag! Het was echt doodeng! Ik had na de afdaling een flinke dosis pisco nodig om van het avontuur te bekomen. Uiteindelijk werd het dus toch weer heel gezellig in de oase :)!
De volgende dag hebben we heerlijk gerelaxd in de fantastische oase. Lekker zwemmen , luieren, drinken, eten en vooral, niks doen. Een feestje! Ik heb zelfs nog meegedaan aan een potje voetbal! Ongelofelijk, maar waar!! Het was eigenlijk hartstikke leuk! Gelukkig heb ik vroeger veel gevoetbald met mijn broertje en zijn vrienden, dus bracht ik het er nog niet zo beroerd van af :).
De derde dag moest echter nog komen. Ik zou deze dag als volgt willen beschrijven: ´Ik had niet verwacht dat de hel er zo mooi uit zou zijn´. Want wat was het mooi!!! En wat was het vermoeiend!!!! Een schitterend landschap! Maar een vertrek om 4.45 uur in de ochtend om vervolgens 3,5 uur alleen maar te klimmen. Zonder ontbijt! Op een hoogte van gemiddeld 3000 meter! Om er na 2 uur hiken achter te komen dat je al je belangrijke spullen (je smartphone, 100 soles, je bankpas en de sleutel van het huis van je gastgezin) in de oase hebt laten liggen: In je kussensloop. Dat leek de avond tevoren immers een uitstekend plek om je belangrijke spullen te verstoppen om zo diefstal te voorkomen. Ik kan vertellen dat ik toen heel veel zin had om heel hard te gaan huilen.
Gelukkig was de gids zo lief om heel dat eind terug te lopen om mijn spullen te gaan zoeken, om vervolgens daarna de hele berg weer op te klimmen. Een held!!!!!!!!! En hij heeft mijn spullen teruggebracht!!! Eind goed al goed! Wat was ik blij!!!
Het happy end hebben we met heel de groep gevierd in de warme baden van Chivay! Heerlijk!!! Een topafsluiting van een ervaring om nooit te vergeten!!
Liefs, Iris
PS Ik wil jullie bedanken voor alle leuke, lieve berichtjes op deze site!! Ik vind het hartstikke leuk om van jullie te horen en vind het fijn dat jullie aan me denken :)!!
PS2 Ik ga volgende week beginnen in het weeshuis. Ik heb de eerste kennismaking al gehad en ik heb er veel zin in! De kindjes zijn superschattig!!
De Colca Canyon ligt op ongeveer 160 km afstand van Arequipa en is met haar diepte van 4160 meter de diepste canyon van de wereld. Zo is de Colca Canyon meer dan twee keer zo diep als de Grand Canyon in de VS. De canyon is het leefgebied van de condor, een van de grootste vogels van de wereld. De vleugelwijdte van dit dier kan oplopen tot wel 3.10 meter!
Het avontuur begon afgelopen zaterdag om 3.30 uur ´s nachts. Dat brengt me gelijk bij het tweede onderdeel van het lijstje: ´dingen die ik nooit doe´, namelijk: ´Vroeg opstaan´. Uiteraard ben ik wel eens om 3.30 uur wakker, maar dan alleen, omdat ik een nacht aan het doorhalen ben. Gezien het feit dat ik nog moest gaan hiken leek het me echter geen goed idee om wakker te blijven tot 3.30 uur. Slapen lukte echter ook niet, omdat ik had gehoord dat de hike heel zwaar zou worden. Uiteindelijk ben ik na 2 uurtjes slaap vol goede moed meegegaan in het busje wat mij en twee Amerikaanse meiden van de taalschool, waar ik het goed mee kan vinden (en uiteraard de andere medehikers) naar de canyon zou brengen.
We werden verwelkomd door onze gids Sabino, die ons de komende dagen zou gaan begeleiden.
Het eerste stoppunt was de 'Cruz del Condor', een uitkijkpunt waar je condors kunt spotten. We hadden veel geluk: We hebben er een aantal voorbij zien vliegen. Wat een ontzettend grote beesten! Hartstikke gaaf om ze ´in het echt´ te zien.
De bus bracht ons vervolgens naar de plek waar de hike zou beginnen. De gids wist ons gerust te stellen met de woorden: ´Het maakt niet uit als we wat mensen kwijt raken onderweg. Dat betekent immers ´meer eten voor de rest´.´Een interessant gevoel voor humor.
De eerste drie uur liepen we gelukkig alleen maar bergafwaarts. Minder vermoeiend, maar wel enger, omdat je makkelijk uitglijdt over de kiezelsteentjes. Het uitzicht wat echter fenomenaal (check de foto´s)!!
De lunch was op een camping in de middle of nowhere, waar we officieel de rest van de dag en de nacht zouden verblijven. De gids stelde echter voor om gelijk door te lopen naar de volgende overnachtingsplek. Deze overnachtingsplek zou namelijk in een oase zijn, waar we zouden kunnen relaxen bij het zwembad. Topidee, zou je zeggen! Dat dacht onze groep ook. We gingen dus braaf op pad! De gids was echter voor het gemak even vergeten te vertellen, dat we niet voor zonsondergang de oasis zouden bereiken. Toen het op een gegeven moment donker begon te worden ontstond er dus enige rumoer in de groep. De gids zag het probleem niet zo: We hadden immers zaklampen bij!
´Hoe diep was deze kloof ook alweer Sabino?´ ´Op het dieptepunt 4160 meter.´ ´Ok, en hoe breed zijn de looppaadjes?´ ´Gemiddeld ongeveer een meter breed, maar soms minder´. ´Ok, en loopt de canyon geleidelijk af naar beneden, of val je gelijk steil naar beneden als je valt?´ ¨Je valt gelijk steil naar beneden.´ ´Ohhhhhhhhh, nee, dan heb je gelijk, dan zie ik ook niet wat het probleem is van afdalen in het donker:S :S :(´.
We konden echter niet meer terug! Dus daar gingen we met negen mensen en onze zaklampjes stapvoets de berg af. Als ik zeg dat ik wel eens leukere dingen heb gedaan, is dat het eufemisme van de dag! Het was echt doodeng! Ik had na de afdaling een flinke dosis pisco nodig om van het avontuur te bekomen. Uiteindelijk werd het dus toch weer heel gezellig in de oase :)!
De volgende dag hebben we heerlijk gerelaxd in de fantastische oase. Lekker zwemmen , luieren, drinken, eten en vooral, niks doen. Een feestje! Ik heb zelfs nog meegedaan aan een potje voetbal! Ongelofelijk, maar waar!! Het was eigenlijk hartstikke leuk! Gelukkig heb ik vroeger veel gevoetbald met mijn broertje en zijn vrienden, dus bracht ik het er nog niet zo beroerd van af :).
De derde dag moest echter nog komen. Ik zou deze dag als volgt willen beschrijven: ´Ik had niet verwacht dat de hel er zo mooi uit zou zijn´. Want wat was het mooi!!! En wat was het vermoeiend!!!! Een schitterend landschap! Maar een vertrek om 4.45 uur in de ochtend om vervolgens 3,5 uur alleen maar te klimmen. Zonder ontbijt! Op een hoogte van gemiddeld 3000 meter! Om er na 2 uur hiken achter te komen dat je al je belangrijke spullen (je smartphone, 100 soles, je bankpas en de sleutel van het huis van je gastgezin) in de oase hebt laten liggen: In je kussensloop. Dat leek de avond tevoren immers een uitstekend plek om je belangrijke spullen te verstoppen om zo diefstal te voorkomen. Ik kan vertellen dat ik toen heel veel zin had om heel hard te gaan huilen.
Gelukkig was de gids zo lief om heel dat eind terug te lopen om mijn spullen te gaan zoeken, om vervolgens daarna de hele berg weer op te klimmen. Een held!!!!!!!!! En hij heeft mijn spullen teruggebracht!!! Eind goed al goed! Wat was ik blij!!!
Het happy end hebben we met heel de groep gevierd in de warme baden van Chivay! Heerlijk!!! Een topafsluiting van een ervaring om nooit te vergeten!!
Liefs, Iris
PS Ik wil jullie bedanken voor alle leuke, lieve berichtjes op deze site!! Ik vind het hartstikke leuk om van jullie te horen en vind het fijn dat jullie aan me denken :)!!
PS2 Ik ga volgende week beginnen in het weeshuis. Ik heb de eerste kennismaking al gehad en ik heb er veel zin in! De kindjes zijn superschattig!!
-
27 Februari 2013 - 07:58
Judith:
Wat een avontuur, maar prachtig hoor. Heb weer moeten lachen :) -
27 Februari 2013 - 08:26
Ilse:
Girlll ik vind je superstoer! En jij sportief, wie had dat gedacht :) De foto's zijn echt super! Wat een mooie omgeving daar! En je kunt het weer prachtig verwoorden haha! x van mij & de kids natuurlijk!! -
27 Februari 2013 - 09:23
Meinte:
Iris, nooit geweten dat je zo sportief en matineus kon zijn :). Het is bijna jaloersmakend wat je daar in Peru allemaal beleeft en ziet, wat een afwisseling in landschappen en klimaten!
Wel zielig voor die gids dat hij voor jou dat hele stuk terug moest lopen, kon je toch ook zelf doen, haha. -
27 Februari 2013 - 09:33
Veronique:
WOW! wat ontzettend stoer van je! Van de foto's en het feit dat je condors gezien hebt wordt ik erg jaloers maar als ik lees wat je er voor hebt moeten doen ben ik blij dat ik lekker warm achter mijn computertje zit. Respect Iris! -
27 Februari 2013 - 10:03
Mike:
Holy crap. Wat goed zeg!! Heb je toch. verkeerd ingeschat. Begint er bijna op te lijken dat je toch klein beetje sportief bent. Je ziet er btw super stoer uit op de foto's!! Wat een geweldig mooi gebied is dat. Wel een giller dat je de spullen zo goed verstopt had dat je ze zelf niet meer mee hebt genomen.....is dan wel weer herkenbaar haha. Nu begint een heel ander avontuur in het weeshuis. Kan me voorstellen dat die kleine dreumesen schattig zijn. Heel veel plezier daar bij de kids! Ik zit nog even een paar dagen aan de andere kant in Hong Kong!
Tot binnenkort maar weer met je volgende avontuur. Veel liefs ;) -
27 Februari 2013 - 14:27
Mama:
De foto's zijn prachtig, je bent een held!!! Goed dat ik ze pas zie nu ik weet dat je weer veilig "thuis" bent!
Dikke knuffel van mama. -
27 Februari 2013 - 19:04
Risette:
Lieve Iris... Dit is echt ONGELOOOOOFELIJK!!! Ik geloof dat ik op een reisverslag van een andere Iris ben beland, maar nee, ik zie toch echt bekende namen staan, dus je moet het wel zijn. Waanzinnig wat een avontuur. En ook een echt vet cool verhaal en wat een mooie foto's!!! Geniet nog lekker van je 'vrije' uren voor je in het volgende hoogtepunt stapt!
Liefst, big hug, risette -
27 Februari 2013 - 19:27
Papa:
Zo wereldreiziger dat zijn pas verhalen, daar kun je mee thuiskomen! Ik wist niet dat ik zo'n sportieve dochter had! Helemaal te gek! Je hebt er weer een boeiend verslag van weten te maken, super spannend en leuk om te lezen.
Hoogtevrees is volgens mij hier uit den boze. Ik ben trots op je!
Ik ben benieuwd naar je volgend avontuur.........
Veel succes in het weeshuis. Xx
p.s. prachtige foto's
-
28 Februari 2013 - 08:35
Dorothe:
Lieve Iris,
Toen ik je verhaal las dacht ik meteen aan twee dingen.
1. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Iris zo vroeg uit de veren en zo sportief. Petje af hoor! :-)
2. Ik vond de Grand canyon al adembenemend maar als ik dat zo lees over de Colca en die foto's. WAUW wat mooi!!! Een onvergetelijk avontuur.
Iris veel succes en plezier met de kindjes in het weeshuis. Geef ze allemaal maar een dikke knuffel ;-) -
01 Maart 2013 - 12:49
Jan En Annie Janssen:
Hoi Iris.
Bij het lezen van je verhaal deed tante Annie het bijna in haar broek zo eng leek haar dat.
Wat een geweldige ervaringen allemaal en fantastisch landschap. Een ervaring die je je leven niet gauw zal vergeten. Veel succes in het weeshuis. Alle lof voor jouw dat je daar vrijwillig naar toe gaat, dan heb je die uitstapjes ook wel verdiend.
groetjes Tante annie en Ome Jan. -
03 Maart 2013 - 11:57
Hans:
Hoi Iris,
Ben in de gelegenheid gesteld om je verhalen te lezen en de prachtige foto's te bekijken.
Geweldige ervaringen zijn het.
Ben jaloers op je en zou er graag bij zijn geweest.
Groetjes van Hans. -
03 Maart 2013 - 14:55
Martine:
Goeiedag zeg, zo kom je nog eens nieuwe kanten van jezelf tegen he!!
Heel tof om te lezen. En wat ben ik jaloers!!!
Succes volgende week met de weeskinderen. Ik ben ook heel benieuwd naar je ervaringen daar!
Liefs, Martine -
12 April 2013 - 09:00
Ingrid:
Nou nou Iris, wat een avontuur! Dan steken wij hier in Nederland toch maar weer bleekjes af. Letterlijk, want het is nog steeds bibberen hier. Maar vanaf zondag wordt het beter, Meinte heeft zijn korte broek al klaar liggen! En wie had nou gedacht dat jij ooit nog eens voetbal leuk ging vvinden. Het moet allemaal niet gekker worden. Ik ga snel je volgende verslag lezen! Geen idee of je ditnog leest trouwens, 27 februari is al weer ver terug.
Veel groeten, Ingrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
